Zoals de titel al zegt... ik ben al een paar dagen sentimenteel geloof ik over het feit dat mijn kleine prinsesje al weer 1 jaar wordt. De tijd is letterlijk en figuurlijk gevlogen, je ziet haar groeien voor je eigen ogen en toch verbaasd het je iedere keer weer hoe groot ze eigenlijk al weer is. Ik heb een kartonnen doos waar ik allerlei spulletjes van/voor Pixie in heb zitten. Zo zit daar de envelop van de verloskundigenpraktijk in met de kaart, controles etc, maar ook echo's, haar kaartje en polsbandje (enkelbandje) van het ziekenhuis, mijn eigen polsbandje, een cupje waarmee ze gevoed is in het ziekenhuis, het eerste pak muisjes dat leeg was, haar navelklem, het mutsje dat ze op kreeg toen ze geboren was, voet- en handafdrukjes, een lokje haar van toen ze 2 weken oud was, het geurbuideltje dat tussen haar babykleertjes lag, en nog steeds zo lekker ruikt, de zwangerschapstest natuurlijk, het doosje van haar eerste echte kadootje, haar naamarmbandje, het kerstkaartje met haar foto's erop en.... de uitnodiging voor haar eerste verjaardagsfeestje.
Die heb ik gescrapt, uiteraard hoe kon het ook anders. En zoals altijd maak ik het mezelf weer onmogelijk moeilijk door een ingewikkelde kaart te maken die uit vele laagjes en details bestaat en erg bewerkelijk is. Dit is hem geworden:
De binnenkant helemaal open geklapt
En rechtop staand, lastige kaart om te fotograferen trouwens!
De komende dagen (lees: 2 weken) zullen er wellicht nog meer sentimenten volgen, sorry! that's me!
Igor heeft vandaag een BBQ surprise party voor een collega/vriend, Pixie ligt al op bed want ze is gesloopt, na maar 1 slaapje vandaag, en mama, die zit gedoucht in badjas en pyama (niet in die volgorde) achter haar scraptafel, 1x raden wat ik vanavond ga doen! Maar nu eerst maar eens een grote mok thee zetten, brrrr het is niks lekker vandaag qua temperatuur!
5 opmerkingen:
oh ik begrijp het helemaal hoor. ik herken dat wel. vooral nu we ook samen hebbn esloten dat er een 3e meer komt. is alles zoiezo voor je gevoel het laatste. en gaat alles snel.
maar goed. dat is ook positief moet je maar denken.
ik ga zo mijn bed in. ik ben het zat. heb net 40 minuten hard gelopen halve wegen word ik zeik maar dan ook echt zeik nat geregent. maar ik dacht: gewoon doorlopen. staan er verder op 3 mannen met de mountainbike te schuilen onder een boom. ik dacht nog: mietjes! maar ze zeiden wel heel vriendelijk goededag toen ik voorbij liep. haha en dat maakte me wel wat sterker ;)
hahaha
fijne avond nog!
groetjes martine
Ik herken veel hoor in je verhaal. Elke verjaardag van mijn meiden heb je todat gevoel "wat gaat de tijd toch snel" mijn oudste al weer bijna 9 en de jongste bijna 6. Elke verjaardag beleef ik de dag dat ze geboren worden opnieuw. en geniet ik volop van hoe ze zijn.
Groetjes,
Renate
Hahaha...... dat sentimentele dat hoort bij moeder zijn. Je moet eens weten wat ik allemaal bewaard heb van de jongens.
Lekker zo'n avondje scrappen, ik hoop dat je ervan genoten hebt!
ik geloof inmiddels dat als je kindje geboren word er ook een verborgen bak emoties open gaat...
ben zelf niet zo'n emo girl maar sinds nick er is wel hoor!!!
Kan me zo goed voorstellen dat het even slikken is als je kleintje al weer een jaar word! Zal vast een knal fuif worden.
prachtige kaart heb je gemaakt!!!!
heb je daar ook een beschrijving van of heb je hem zo uit het bolletje gemaakt?
liefs chantal
Ik begrijp helemaal wat je bedoelt....Dylan wordt 12 juli alweer 6 en gaat na de vakantie naar groep 3. Het gaat zo hard.Ik heb ook wat spullen bewaard van hem zoals het pakje van het ziekenhuis, voetafdrukje in gips en ik heb ook zijn eerste schoentje laten bronsen.
Groetjes Sylvia
Een reactie posten