Rare dag met een raar gevoel

Vandaag is het namelijk 52 weken geleden dat ik dit onder ogen en in mijn handen had:
Gos wat stond ik te trillen op mijn benen zeg, ik wist écht even niet wat ik doen moest, en natuurlijk hoef je niks te doen, alles gaat vanzelf maar toch... Heel ONromantisch had ik Igor gebeld met het goede nieuws want ik kon het onmogelijk een hele dag voor mezelf houden! Daarna ben ik eerst stralend en wel de hond uit gaan laten, het was rotweer, waaide hard en regende ook iets maar dat kon me niks schelen, ik MOEST even naar buiten frisse lucht hebben. Die avond hebben we het ook mijn ouders verteld, die middag al aan mijn zusje en zwager en de volgende dag aan Igors ouders. En nu? Nu ligt deze dame hier bij me!!! Is het (meestal) genieten en heeeeel veel knuffelen en spelen en nog meer knuffelen.
Oké nou net vandaag heeft ze d'r dag even niet maar ook dat mag wel eens toch? "mama" is wel doodop dus we hebben vanmiddag lekker even op bed gelegen, ik lag er koud en wel in toen werd ze wakker dus haar opgehaald en in bed gevoed, ze is zo hoppa weer in slaap gevallen. Toen ze wakker werd heb ik haar rechtop gezet zo kon ik mooi de was nog even ophangen!

Qua scrappen ben ik heeeeeel druk bezig! Ik besloot een mini dus te maken van Pixie's eerste maand: juli 2009, ik heb 25 mini foto's uitgeprint, een enveloppenboekje gesloopt en beplakt, dat is nu klaar, nu kan ik het échte werk gaan beginnen maar ik ben inmiddels al wel 3 dagen en heel wat uurtjes verder en voor mijn gevoel nog niet op de helft. Waarom maken wij het ons altijd zo belachelijk moeilijk? Nou ja ik zie de vooruitgang en in mijn ogen wordt het schitterend dus ik hou op met klagen erover (ja echt Marije! ;-) ) Oh ja en natuurlijk nog Raad-je-maatje. Ik heb een groot gedeelte al af!

Morgen gaan we zwemmen met Pixie, dat wordt haar eerste keer en ik kijk er enorm naar uit. Igor gaat niet zwemmen, maar wel foto's maken en ik hoop dat dat veel leuke plaatjes op levert (voel ik daar weer een mini aankomen?)
fijne dag!!