Ik werd pas geleden getagged door Saskia van
Twinkelbella en ik hou van tags dus vul ik hem graag in. Omdat ik 3 kindjes heb besloot ik de tag in te vullen over Callen, hij is mijn jongste en alles ligt nog vers in het geheugen zeg maar!
Hoe oud is je kindje nu?
Mijn oudste dochter, Pixie is inmiddels 6, dochter 2 Skylar is 4,5 jaar en Callen is 2 jaar
Hoe voel je je?
Moe(der) maar welke moeder is dat niet? Zeker met een mini volkje! Ik vind het niet erg maar omdat ik niet helemaal gezond ben moet ik er wel rekening mee houden.
Nog last van kwaaltjes?
Nee behalve dan dat mijn haar nog steeds drama is. Tijdens mijn zwangerschap een volle bos haar, dik en prachtig en glanzend. Na 5 maanden begon het uit te vallen en toen ik na ruim 10 maanden stopte met borstvoeding viel de rest zo'n beetje uit. Wel kreeg ik een donkerdere kleur er voor terug met slag erin!!!! Maar het is nog steeds een dun bosje!
Is je eetlust veranderd?
Tijdens mijn zwangerschap kreeg ik niet veel weg en lustte ik ook niks. Ik had namelijk een stempel HG op mijn voorhoofd staan en dan bedoel ik niet dat schoonmaakmerk, maar hyperemesis gravidum. Constant kotsen en niks eten dus. Echt praktisch direct na mijn bevalling was dat over. Binnen een half uur kreeg ik giga honger! Ik kon geen warme dranken verdragen maar het eerste wat ik deed was 3 koppen thee naar binnen gieten en 2 beschuiten met muisjes en een banaan! Heerlijk! Tijdens de borstvoedingsperiode heb ik gegeten als een bouwvakker. Dat is inmiddels wel weer minder.
Zwangerschapskilo's
Ik was 20 kilo aangekomen, wat erg netjes was (bij Pixie 29 en bij Skylar 23) en bij de derde duurde het wel lang voor het er allemaal weer af was. Ik woog normaal 52 maar bleef lang op 56 steken. Dat vond ik overigens helemaal niet zo erg hoor, want ik had last van ondergewicht. Ook die kilo's gingen er toch weer af en nog veel meer zelfs. Inmiddels aan medicatie en weer wat aangekomen.
Hoe kijk je terug op je zwangerschap?
Mijn zwangerschap was door depressie (prenatale depressie) en HG in combinatie met emetafobie (angst voor overgeven/misselijkheid) wat ik al jaren heb, een regelrechte HEL! Ik heb het met veel steun en hulp van ouders en schoonouders en manlief overleefd en zo voelt het echt, maar heb wel altijd een schuldgevoel overgehouden naar mijn meisjes toe en een oneindige dankbaarheid naar met name mijn schoonouders toe want zij hebben bijna 7 maanden lang voor mijn meisjes gezorgd.
Liever nog zo'n zwangerschap of liever nog zo'n bevalling?
Liever nog zo'n bevalling x 10 met gemak! De bevalling van Callen was een feestje, het was makkelijk en heel erg zen! Het ging ineens snel want mijn vader heeft me uiteindelijk naar het ziekenhuis gebracht omdat manlief nog een uur moest rijden voor hij thuis was. De bevalling begon om half 11 met wat bijna onopgemerkte weeën en sloeg ineens in met om de 2 minuten weeen om half 1 en om 10 voor 4 was callen er na 2x persweeën. Praktisch zonder pijn, alleen de laatste 2 overgangsweeën waren erg naar (en nee dat is niet netjes uitgedrukt, zo voelde het echt)
Zijn er dingen die je anders had gewild?
Dat ik beter begeleid was met de depressie. Ik was echt van het padje af, heb 3x langdurig in het ziekenhuis gelegen en in het ziekenhuis door de verpleegsters goed geholpen, maar door specialisten absoluut niet. Ook werd er erg gevreesd voor een postnatale depressie (die gelukkig uitbleef) maar nadien ook 0 controle of begeleiding gehad.
Hoe is het met jullie kindje?
Met Callen gaat het al vanaf zijn geboorte gewoon helemaal goed. Met 5 maanden kreeg hij waterpokken en hij heeft zijn gewone verkoudheden maar is verder een gezonde 2 jarige, erg ondeugend dus en een mama-plakkerdje!
Hoe zijn de nachten?
Op dit moment beroerder dan de eerste 6 maanden hahaha, hij is poepie verkouden en slaapt daarom slecht maar eigenlijk is hij altijd een goede slaper geweest. Na zijn geboorte kwam hij 1 a 2 x per nacht en sliep na 10 maanden toen ik stopte met borstvoeding ook meteen door. Ik vond de periode als baby dan ook niet zwaar met hem.
Genietmomentje?
Elke knuffel die hij uit zichzelf komt halen, elk kusje, en elke ondeugende glimlach. Of als hij 's avonds me nog even vastpakt en graag even samen in bed wil knuffelen voor hij gaat slapen. Of als hij moe is lekker tegen me aan kruipt en zijn hoofdje op mijn schouder legt.... kortom heel erg veel!
De grootste verandering?
Als nieuwe moeder van 3 was het vooral tijd wat een verandering was. Ik moest weer een nieuwe regelmaat vinden want ik had 1 extra kindje te voeden en aan te kleden en verzorgen, maar hij was erg makkelijk en ging zonder morren overal in mee. Met naar school brengen gewoon in de draagdoek op mijn buik en boodschappen doen enzo.
Nu hij groter is, is de grootste verandering dat een Callen een jongetje is. Hij is gewoon anders qua karakter, qua aandacht en qua spelen. Callen is bijvoorbeeld een echt mama plakkertje maar ook echt ruw en druk met spelen.
Aan het werk?
Nee, ik werk al 7 jaar niet meer door mijn gezondheid en chronisch ziek zijn. Aan de ene kant baal ik daar van want ik wil ook wel eens even "ik" zijn maar aan de andere kant ben ik wel gezegd met een situatie waarin ik full time alle dagen van mijn kindjes kan genieten en meemaken. Alle mijlpalen heb ik gezien en alle zorgen heb ik ook meegemaakt.
Tips voor aanstaande moeders?
Allereerst heel cliché... geniet van je kraamweek, blijf in bed en laat je zoveel mogelijk verwennen en knuffel met je baby, huid op huid, zoveel mogelijk. Ik vond niks lekkerder dan dat en die tijd vloog zo voorbij, hoeveel ik het ook opzoog en wilde onthouden. Ten tweede, a mommy's feeling is always right! Vertrouw dus op je moederinstinct, je gevoel, je intuïtie hoe je het ook noemen wilt.
