Al jaren lang kamp ik met een angst- en paniekstoornis en een hormoon disbalans, het een houdt het ander in stand en de cirkel krijgen we niet doorbroken. Dit houdt in dat ik last heb ook van depressies en vooral in de winter eigenlijk dat ik het heel erg zwaar heb. het UWV besloot dat ik van het ene op het andere moment 100% arbeidsgeschikt was, wat totaal belachelijk is omdat het op dat moment juist super slecht ging. Dat is een rechtszaak geworden die nog altijd loopt. Slopend! Belastend! Natuurlijk komen daar financiële ellende uit voort en hebben wij het financieel heel erg moeilijk. Al die spanningen bij elkaar maken dat het met mij ook weer slecht gaat en zo blijf je in een cirkeltje zitten. Mijn gezondheid ging nog verder achteruit. Ik viel geregeld weg, op de grond en kwam dan pas een tijdje later weer bij en dan deden mijn linkerarm en linkerbeen het tijdelijk even niet. Functionele uitval noemden ze dat in het ziekenhuis. Gelukkig is dat niet gebeurt nog als de kindjes erbij waren of in het verkeer. Maar ik ben wel in de badkamer gevallen en van de trap af.
Soms had ik het hondje van vrienden te leen, Skippy en als ik dan onderuit ging dan ging zij op me zitten en likte me net zo lang tot ik bij kwam. Ik was ook een stuk vrolijker als ze er is en dat zette me aan het denken. Ik heb er met diverse mensen over gesproken en voors- en tegens afgewogen en we hebben de conclusie getrokken dat we er voor gaan.... een eigen hondje.... ik weet dat er mensen zijn die dat niet begrijpen... je hebt het financieel zwaar en dan ga je een hondje nemen. Dierenartskosten, ontwormen, voer, verzekering etc. Daar hebben we ook over nagedacht en keuzes in gemaakt door geld apart te gaan leggen als dat mogelijk is. Maar dit is voor mijn gezondheid een goede keus. Ik moet zo elke dag een paar keer de deur uit om haar uit te laten, ik kan met haar spelen en gek doen (wat ik ook met de kids doe maar dat is toch anders), wandelen, en hopelijk heeft zij het zelfde effect als Skippy. Het enige jammere aan deze blije gebeurtenis is dat ik het gevoel heb deze blog te moeten schrijven met tekst en uitleg. Ik heb het gevoel mijn keus te moeten verantwoorden aan mensen die "de andere kant van het verhaal" niet kennen en waarom ik een keus maak, en na een paar dagen er op broeden (en lieve woorden van vrienden die mijn keus mijn keus lieten zijn) heb ik besloten er volop van te genieten!
Na een poosje zoeken zijn we afgelopen zondag naar Duitsland afgereisd en hebben we ons Mopsje opgehaald!!! Daizy en we zijn er super blij mee en ze is heel erg lief!
2 opmerkingen:
Aaaah wat een leukerd! Het gaat je zeker goed doen en het brengt zoveel liefde.
Ik mis Spike nog elke dag en ook al had ik het financieel niet breed, ik had alles voor hem over.
Geniet ervan lieverd!
Wat zijn dat mooie foto's!!
Groetjes lida
Een reactie posten