Daizy update

Zondag plaatste ik een blogje over Daizy, en ik ben zo blij met haar! Ze is nu inmiddels 10 dagen bij ons en doet het zo vreselijk goed! Niks gewend toen ze mee ging, en nu... ze is bijna zindelijk, kan zit/poot/hier, kent een aantal regeltjes zoals zitten bij de deur en netjes zitten voor ze haar eten krijgt etc. Ze loopt netjes aan de lijn en zelfs los blijft ze naast me lopen waar we ook zijn! Ze is mee naar het bos geweest, naar de zandvlakte, hondenstrandje, vrienden met een ander hondje (skippy), het dorp in, en alles vindt ze prima en past zich heel erg makkelijk aan. Inmiddels vinden we haar ook erg gegroeid al.

Hier thuis gaat het met de andere dieren geweldig goed! Ze kunnen gewoon met z'n allen samen, in harmonie, 2 konijnen, 1 kat en een hond, binnen en buiten! Ik ben trots, blij en rijk! Hier wat leuke foto's van haar!

Deze was op de terugweg vanuit Duitsland, ik ben heel slaperig van de medicijnen maar zo blij! 

 De eerste kennismaking met Snowy, die groter is dan zij! En ze vind het heel leuk!

 Alles leeft hier naast en met elkaar, zo mooi!

 Voor het eerst in het gras en dat was dolle pret, kleine mopke!

Kat, konijn en hond, alle 3 bij me op de bank, wat een rijkdom!  

 Het is net een baby!

 Daizy en de daisies!

 Als ik me niet oké voel en even moet rusten dan blijft ze bij me!

 Maar ook als ik bezig ben wijkt ze niet van mijn zijde, hier maak ik een mandje...

 Het mandje is dus goedgekeurd!

 Afgelopen zondag.... Callen kan ook met haar aan de lijn lopen, zo lief!

 Los lopen in het bos gaat ook super goed en ze blijft gewoon bij ons en houdt ons heel goed in de gaten

Lekker met z'n allen buiten spelen en genieten!

Ondanks dat het wel weer even werk is, veel geduld en blijven oefenen, heb ik er nog geen moment spijt van gehad, wat ben ik blij met haar zeg! Ze is zo ongelooflijk lief en zachtaardig en gezellig en echt een maatje.

Welkom Daizy....

Ik heb een tijdje getwijfeld of ik dit zou bloggen of niet, maar aangezien ik taboe in stand houdt door ook mijn mond te houden, heb ik toch maar besloten me kwetsbaar op te stellen en mijn verhaal te vertellen. Here we go...

Al jaren lang kamp ik met een angst- en paniekstoornis en een hormoon disbalans, het een houdt het ander in stand en de cirkel krijgen we niet doorbroken. Dit houdt in dat ik last heb ook van depressies en vooral in de winter eigenlijk dat ik het heel erg zwaar heb. het UWV besloot dat ik van het ene op het andere moment 100% arbeidsgeschikt was, wat totaal belachelijk is omdat het op dat moment juist super slecht ging. Dat is een rechtszaak geworden die nog altijd loopt. Slopend! Belastend! Natuurlijk komen daar financiële ellende uit voort en hebben wij het financieel heel erg moeilijk. Al die spanningen bij elkaar maken dat het met mij ook weer slecht gaat en zo blijf je in een cirkeltje zitten. Mijn gezondheid ging nog verder achteruit. Ik viel geregeld weg, op de grond en kwam dan pas een tijdje later weer bij en dan deden mijn linkerarm en linkerbeen het tijdelijk even niet. Functionele uitval noemden ze dat in het ziekenhuis. Gelukkig is dat niet gebeurt nog als de kindjes erbij waren of in het verkeer. Maar ik ben wel in de badkamer gevallen en van de trap af.

Soms had ik het hondje van vrienden te leen, Skippy en als ik dan onderuit ging dan ging zij op me zitten en likte me net zo lang tot ik bij kwam. Ik was ook een stuk vrolijker als ze er is en dat zette me aan het denken. Ik heb er met diverse mensen over gesproken en voors- en tegens afgewogen en we hebben de conclusie getrokken dat we er voor gaan.... een eigen hondje.... ik weet dat er mensen zijn die dat niet begrijpen... je hebt het financieel zwaar en dan ga je een hondje nemen. Dierenartskosten, ontwormen, voer, verzekering etc. Daar hebben we ook over nagedacht en keuzes in gemaakt door geld apart te gaan leggen als dat mogelijk is. Maar dit is voor mijn gezondheid een goede keus. Ik moet zo elke dag een paar keer de deur uit om haar uit te laten, ik kan met haar spelen en gek doen (wat ik ook met de kids doe maar dat is toch anders), wandelen, en hopelijk heeft zij het zelfde effect als Skippy. Het enige jammere aan deze blije gebeurtenis is dat ik het gevoel heb deze blog te moeten schrijven met tekst en uitleg. Ik heb het gevoel mijn keus te moeten verantwoorden aan mensen die "de andere kant van het verhaal" niet kennen en waarom ik een keus maak, en na een paar dagen er op broeden (en lieve woorden van vrienden die mijn keus mijn keus lieten zijn) heb ik besloten er volop van te genieten!

Na een poosje zoeken zijn we afgelopen zondag naar Duitsland afgereisd en hebben we ons Mopsje opgehaald!!! Daizy en we zijn er super blij mee en ze is heel erg lief!